“Maar waarom lezen jullie eigenlijk?” vroeg hoofdredacteur Roeland Dobbelaer in het kerstnummer van Bazarow Magazine. We kregen tientallen reacties. De komende nummers plaatsen we telkens een bijdrage.

Deze keer de bijdrage van Floor Zwertbroek.

—

Rode onderbroek

“Floor, ik zie je onderbroek!” “Je moet echt even anders gaan zitten lieverd.” “Mooie rooie onderbroek!” Zo maar eens een greep uit de opmerkingen die ik tijdens een kerstfeest naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Ik was 12 jaar en lag opgekruld op de fijne stoel met een boek voor mijn snufferd. Er was familie over de vloer, ik had een net jurkje aan en slingers in mijn haar. En een rode onderbroek aan. In eerste instantie had ik maar half door dat er dingen tegen me werden gezegd, toen drong het tot me door dat ze wisten dat ik een rode onderbroek aanhad. Het duurde alleen nog wel even voordat het me duidelijk was dat die zichtbaar was. Je zou kunnen zeggen dat ik misschien niet heel snugger ben, dat oorzaak-gevolg mij nog niet helemaal duidelijk was (hoezo weten mensen dat mijn onderbroek rood is??). Maar niets van dat alles. Ik zat gewoon teveel in het verhaal wat ik op dat moment aan het lezen was en had niet door dat mijn leeshouding ervoor zorgde dat de rode waas door mijn maillot heen te zien was. Toen ik het eindelijk doorhad, werd mijn hoofd net zo rood als die onderbroek en ging ik snel verzitten. Zo ging het wel vaker: mijn moeder die me tien keer moest roepen voordat ik haar überhaupt hoorde, tot drie uur ’s nachts aan het lezen zijn omdat je de tijd bent vergeten… Ik kon vroeger zó intens een boek lezen dat de wereld om me heen gewoon niet meer bestond. Ik verslond boeken bij bosjes. Ik gebruik de verleden tijd omdat het helaas wel anders is geworden. Halverwege de middelbare school waren mijn interesses wat veranderd (sporten, jongens, gamen, jongens, etc.) en las ik steeds minder. Tijdens mijn studie zette dit door, vooral omdat er al zóveel gelezen moest worden! Waarom dan nu toch iets schrijven over lezen? Sinds een tijdje lees ik weer wat meer, but there’s a catch! Het kost meer moeite. Ik moet me er toe zetten en kan me niet altijd genoeg concentreren om me compleet op het verhaal te richten. En dat terwijl, áls ik eenmaal die moeite erin heb gestoken en in een nieuw verhaal zit, ik er toch weer intens van kan genieten. Maar het kost tijd: tijd om er weer in te komen en tijd om er de tijd voor te nemen. Misschien is dat ook niet erg. Lezen is heerlijk om te doen, dus dan mag je er ook best in investeren. Bovendien zijn de genres die ik lees behoorlijk uitgebreid: waar ik vroeger vooral historische (jeugd)romans en fantasy las, zit er nu ook meer non-fictie, poëzie en Nederlandse literatuur tussen. De investering (uiteindelijk) meer dan waard. Lezen is denk ik een spier die je kan trainen en sterker kan maken. Meer lezen levert meer leesplezier op. Zou ik die leesspier opnieuw kunnen trainen? Op zo’n manier dat een misthoorn me nog niet uit het verhaal zou kunnen halen? Ik hoop het…

23 februari 2021

—

In maart verschijnt er nog een aflevering van deze serie. Er kan niet meer voor worden ingezonden.