Tom Hofland is de winnaar van de BNG Bank Literatuurprijs 2022. De schrijver krijgt de prijs voor zijn boek De menseneter. Hij ontvangt 15.000 euro en een door Theo van Eldik gemaakte sculptuur. De bekendmaking was donderdagavond in de Amstelkerk in Amsterdam. 

De menseneter is een gothic novel waarin kwaliteitsmanager Lute de opdracht om tientallen trouwe collega’s over te halen ontslag te nemen, uitbesteedt aan de opmerkelijke Italiaan Lombard. Als de eerste doden vallen beseft Lute dat hij een vos in het kippenhok heeft binnengelaten.

Hofland krijgt van de jury lof voor “zijn unieke stijl, zijn vormexperiment, zijn gevoel voor humor en zijn originaliteit”. De menseneter is “een aanklacht tegen de ontmenselijking in het bedrijfsleven, mét gevoel voor humor. […] De roman is zowel tragisch door het menselijke leed als bijzonder grappig door de geestige dialogen en absurdistische wendingen die het verhaal steeds neemt. Binnen het schema van het genre, weet Hofland de lezer steeds opnieuw te verrassen. Hij is origineel en beschikt over een rijke verbeelding.” 

Hofland was in 2020 ook al een genomineerde, toen voor zijn tweede roman Vele vreemde vormen. In 2019 debuteerde hij met Lyssa. De Volkskrant riep hem in 2017 uit tot het literaire talent van 2018. Naast schrijver is hij radio- en podcastmaker en columnist.

De prijs van de Lezersjury, bestaande uit werknemers van de BNG Bank, ging naar Luuk Imhann voor Loutering. Imhan wint een verblijf van een maand in Roland Holsthuis in Bergen, te gebruiken als woon- en werkplek.

Thomas Heerma van Voss was met zijn verhalenbundel Passagiers/Achterblijvers de derde genomineerde.

De BNG Bank Literatuurprijs gaat sinds 2005 jaarlijks naar een auteur van onder de 40 die twee of meer prozawerken heeft geschreven, daarvoor nog geen literaire prijs heeft gekregen en in die zin nog niet is doorgebroken. Ook moet de schrijver in het jaar van de uitreiking een roman hebben geschreven, al is de prijs bedoeld voor het hele oeuvre. Vorig jaar won Carmien Michels de prijs voor Vaders die rouwen. 

—

Jochem Wijma