Voorpublicatie De kinderen van Chronos (copy) (copy)

Erno Eskens en Marthe Kerkwijk

Voorpublicatie - De kinderen van Chronos

Over de auteurs

Erno Eskens is filosoof en vader van twee kinderen. Hij schreef enkele filosofieboeken, was hoofdredacteur van Filosofie Magazine en werkt als uitgever bij Noordboek. Dit is zijn eerste kinderboek.

Marthe Kerkwijk maakte de tekeningen voor het boek en dacht mee over het plot. Zij is illustrator en filosoof en werkt bij de Internationale School voor Wijsbegeerte.

Over het boek

Een spannend filosofisch avontuur in het oude Griekenland!

Als een circusact misgaat, belanden Laura en Bruno voor de deur van een verstrooide filosoof in het oude Griekenland. Om de weg terug naar huis te vinden, hebben ze een magische drievoet nodig. De filosofen die hen bij hun zoektocht helpen zijn helaas vooral bezig met hun eigen ideeën.

Hun reis voert over zee, door een diepe grot en over de bergen, waar het orakel van Delphi een raadselachtig advies geeft. Terwijl ze proberen te ontsnappen aan rovers, slavenhandelaars en de gevangenis, ontwaakt Chronos, de god van de tijd.

Voorpublicatie

In het midden van de tuin pronkte een oude olijfboom. Eromheen was de grond geplaveid met kleine zwarte en witte steentjes. Vier vrouwen maakten muziek. Eentje trommelde, de ander zong, er was een fluitspeelster en iemand had een vreemd snaarinstrument. Het klonk wel vrolijk. In het midden van de tuin stond een grote vaas waar Socrates met een beker wat te drinken uit haalde. Hij gaf Thales een volle beker en vroeg toen: ‘Willen jullie ook?’ Laura en Bruno knikten en kregen een halfvolle beker. Het rook vreemd voor limonade.
Tot haar verrassing kreeg Laura een olijf tegen haar hoofd, en toen nog eentje. Eerst dacht ze nog dat ze uit de boom vielen, maar op een gegeven moment ontdekte ze kinderen van Socrates achter de heg. Ze werden bekogeld.
Laura trok wat halfrijpe olijven van de boom en begon een tegenoffensief. Bruno deed vrolijk mee. ‘Rustig jongens’, maande Thales toen hij doorkreeg wat er gebeurde. ‘Niet spelen met eten.’
De muziek stopte en Thales werd voorgesteld aan alle aanwezigen. Iedereen kende Thales van Milete en er klonk een applausje. De vrouw die niet ver van hem vandaan zat, bleek Aspasia te zijn. Thales kende haar van vroeger. Ze hadden als kind nog samen gespeeld in Milete. Maar intussen woonde Aspasia al heel lang in Athene. Ze had er een goed lopend café waar veel meisjes werkten en waar de vrienden van Socrates regelmatig bij elkaar kwamen.
‘Meestal komen we bij mij bijeen’, zei Aspasia. ‘Maar vandaag is het warm en zitten we in deze mooie tuin.’
Bruno kreeg nog een olijf op zijn hoofd, die hij meteen weer teruggooide.
‘Je kinderen zijn wel een tikje brutaal’, zei Aspasia. ‘Daar houd ik wel van.’
‘Nou, als het mijn eigen kinderen waren,’ zei Thales, ‘dan zou ik het wel weten.’
‘Zijn ze niet van jou dan?’, vroeg een breedgeschouderde man met een grote baard en een groot voorhoofd die Plato heette.
‘Het zijn zwerfkinderen waar ik me over heb ontfermd.’
Hij vertelde het hele verhaal en eindigde met de opmerking dat er vast wel een schipper is die weet hoe je naar dat Amsterdom, of hoe het ook heet, komt. ‘En als het niet lukt om ze hier op de boot naar hun eigen land te zetten, dan moet ik ze maar verkopen.’
‘Verkopen?’, riep Laura verontwaardigd uit. ‘Wij zijn geen slaven!’
‘Kijk, dat bedoel ik’, zei Aspasia. ‘Leuk toch.’
‘Wij willen niet verkocht worden!’, riep Laura, terwijl Bruno haar met open mond aankeek.
‘Ach, maak je niet zo druk’, suste Socrates. ‘Thales vindt wel een aardige vrouw die goed voor jullie zorgt en die jullie wat klusjes laat doen. Hij verkoopt jullie heus niet aan de zilvermijnen.’
‘Zzzzilvermijnen?’, stotterde Laura. ‘Zijn hier zilvermijnen?’
‘Ja, hoe denk je dat we hier zo rijk zijn geworden? Door het zilver.’
‘Wij gaan niet naar die mijnen, Bruun’, fluisterde Laura.
Ze zag zich al bezweet en met een vuil gezicht stenen uit een rots hakken. ‘Zullen we gaan, Bruno? Deze mensen zijn gemeen.’ Bruno knikte en Laura pakte haar rugtas. Ze keek of de tuin een achteruitgang had.
‘Jullie halen je toch niets in je hoofd, hè?’, vroeg Thales.
‘Wij worden geen slaaf in een lief gezin.’ Laura zei het met verachting in haar stem.
‘Wij willen onze eigen ouders’, vulde Bruno aan.
‘Dat begrijpen jullie toch wel?’, vroeg Laura. ‘Een lief gezin voor ons, wat is daar nou lief aan?’
‘Een lief gezin is lief’, zei Thales. ‘Het woord zegt het al.’
‘Nietes!’, riep Bruno. ‘Jullie weten gewoon niet wat lief is!’
‘Volgens Bruno weten we niet wat echte liefde is, vrienden’, zei Socrates. ‘Dat verdient wel een onderzoekje, toch? Kom, kom, vertel het me: wat is liefde eigenlijk?’
‘Over welke soort liefde hebben we het?’, vroeg Plato.
‘Liefde voor ouders, voor de goden of voor elkaar?’
‘Voor elkaar, voor elkaar’, riep Aspasia enthousiast boven de muziek uit. ‘Het is hier toch een feestje? Met liefde voor ouders en goden kun je geen feestjes bouwen. Laten we het hebben over aantrekkingskracht tussen geliefden.’
‘Oké’, zei de man die Xenophon heette en die als ambtenaar voor de stad Athene werkte. ‘Vertel jij daar eerst maar eens wat over, Socrates. Want jij hebt twee vrouwen. Jij hebt er dus de meeste ervaring mee.’
‘Twee vrouwen?’, vroeg Thales.
‘Ja, na de laatste oorlog waren er te weinig mannen in de stad. Perikles, de burgemeester van Athene en de vriend van Aspasia, heeft daar een mooie speech over gehouden. Door zijn speech hebben de dertig heersers van de stad de wet veranderd. Nu mogen we met meer vrouwen trouwen. Best leuk eigenlijk. Ik voel liefde voor zowel Xantippe als Myrto.’ Hij wees naar Xantippe en naar de vrouw die het snaarinstrument bespeelde en die vriendelijk teruglachte.
‘Dat bewijst maar weer eens dat jij niet weet wat liefde is. Hoe kun je nou op twee vrouwen verliefd zijn’, zei een legeraanvoerder die Alcibiades heette.

De kinderen van Chronos

Erno Eskens

€ 24,95

‘Alsof jij wel weet wat liefde is’, zei Socrates nurks.
‘Tuurlijk, tuurlijk’, grinnikte Alcibiades.
‘Ik weet wat liefde is.’ Hij ging wat dichter bij Socrates zitten en sloeg zijn arm om hem heen. ‘Het gaat om de liefde voor één persoon.’
‘Alcibiades weet niet wat hij zegt’, zei Plato. ‘Hij wil alleen maar vrijen en denkt dat dat hetzelfde als liefde is.’
Laura en Bruno keken elkaar aan en doopten hun beker nog eens in de ton. Het onderwerp was wat ongemakkelijk en de limonade smaakte eigenaardig, maar als je er eenmaal aan gewend was, dan ging het wel. Bij iedere slok zakte Laura’s woede verder weg.
‘Twee vrouwen en toch zou je met mij beter af zijn, Socrates’, zei Alcibiades lachend. Hij maakte er een kusbeweging bij.
‘Goed, goed, genoeg over mij’, zei Socrates. ‘Nu ter zake. Jij bent expert in de liefde, Aspasia, vertel jij nou eens wat liefde is.’
‘Oké, ik zie het als een zoektocht naar de beste partner. Ik kan dat snel duidelijk maken. Xenophon, mag ik je wat vragen stellen?’ Xenophon knikte. ‘Zeg Xenophon, als je buurman een beter paard heeft, wil jij dan je eigen paard of die van je buurman?’
‘Eh nou, die van mijn buurman, denk ik.’
‘En als je buurman een beter huis heeft, wil je dan je eigen huis of dat van je buurman?’
‘Dat van mijn buurman.’
‘En als je buurman een betere vrouw heeft, wil je haar dan? Of wil je je eigen vrouw?’
‘Nou eh, ik eh….’ Xenophon wist even niet wat hij moest zeggen.
‘Jij durft niet eerlijk te antwoorden. Daarom zal ik het maar voor je doen; je wilt de vrouw van je buurman. En zolang je niet naar haar toegaat, word je door verliefdheid verteerd. De gedachte dat er iemand beter is dan je eigen partner, kun je niet loslaten. Het enige dat helpt is naar haar toe te gaan. In mijn huis bemiddel ik een beetje tussen mensen, zodat iedereen de beste partner krijgt, al is het maar voor eventjes.’
‘Eh,’ zei Thales, ‘wat jij beschrijft, heeft toch niets met liefde te maken? Wat jij beschrijft is lust. Als je iemand echt liefhebt, dan houd je juist van al diens eigenschappen. Je houdt dan zelfs van de gebreken. Zoals je trouwens ook van je eigen gammele paard kunt houden, terwijl die van je buurman beter is.’
‘Dan zijn onze ouders die gammele paarden’, zei Laura. ‘Want wij houden gewoon van ze. Daarom willen we niet dat jij een lief gezin voor ons gaat zoeken, Thales. Het maakt niet uit hoe lief die mensen zijn, wij willen gewoon onze ouders.’
Er klonk een applausje. ‘Misschien hebben de kinderen gelijk’, ging Thales verder, ‘mits je die ouders kunt vinden. Maar ik sluit me aan bij wat Lara over liefde zegt. Liefde draait niet om de beste eigenschappen, maar om je eigen liefdevolle blik. Kinderen houden van hun ouders, los van hun eigenschappen. Zelf als ze vreselijk zijn, houden kinderen nog van ze. Als volwassene heb je dat ook, denk ik, maar dan gaat het om liefde voor je partner. Ook die liefde is niet afhankelijk van allerlei eigenschappen, maar van je eigen liefdevolle blik. Je houdt toch vooral van je geliefde, omdat je met liefde naar hem of haar kijkt.’
Hij nam een slok. ‘En nu ik toch het woord heb: de liefdevolle blik is ook van het grootste belang voor ons filosofen. Wij zoeken de waarheid en de wijsheid. En dat doen we door van alles en nog wat te onderzoeken. Als je iets goed wilt onderzoeken, dan moet je er als het ware eerst een beetje van houden. Anders kijk je er niet goed naar. Liefde gaat dus aan begrip vooraf. Daarom verandert de liefde voor je partner ook niet als je kennis maakt met die leuke buurvrouw, waar Aspasia over praat.’

Informatie

Titel

Kinderen van Chronos

Taal

Nederlands

Bindwijze

Paperback

Druk

1

Verschijnings-datum

augustus 2021

Aantal pagina's

204

Auteur

Illustraties

Erno Eskens

Marthe Kerkwijk

Uitgever

ISVW UItgevers

ISBN

9789492538338

Genre

Kinder- & Jeugdboeken

Deze week in Bazarow Magazine

Lees hier wekelijks interviews met schrijvers, voorpublicaties van nieuwe boeken, columns, de agenda en het laatste boekennieuws.

Recensies Kinderboekenweek

Nico Voskamp

Voorpublicatie - De kinderen van Chronos

Erno Eskens

Column: Een huis dat een verhaal vertelt

Liliane Waanders

Interview - Melanie Joy

Marnix Verplancke

Van het voetstuk - deel 5

Karl van Heijster

Interview - Alessandro Barbero

Marnix Verplancke

Column 

Afstand

Roeland Dobbelaer

Voorpublicatie - Witte Oren

Louis van Dievel

Nieuws

Lees hier het laatste nieuws van Bazarow

Agenda

Altijd ontvangen?

Meld je aan en ontvang dit gratis digitale magazine elke twee weken in je mailbox.